Iedereen maakt het in zijn / haar leven mee. Iemand waar je veel van houdt, overlijdt. Als iemand overlijdt na een ziekbed of op oudere leeftijd, kun je daar soms makkelijker mee omgaan dan als het plotseling gebeurt. We ontkomen er echter niet aan dat we mensen soms moeten missen. In sommige gevallen geeft dit klachten. Denk aan huilbuien, of juist niet kunnen huilen. Fysieke verstoringen die sinds het overlijden spelen. Stress. Boosheid. Angst. Zomaar een paar voorbeelden van de legio klachten die kunnen voortkomen uit het verliezen van een dierbare.
In mijn leven ben ik heel wat mensen verloren. Zowel door de dood, als doordat mensen weggingen en niet meer terugkwamen. Ook dat is een rouwproces.
In de zomer van 2022 hebben wij het ergste meegemaakt wat een ouder kan overkomen. We waren met ons gezin op vakantie. Nietsvermoedend. We hadden het goed. Tot het moment dat onze oudste dochter even een beetje niet lekker was, vlak nadat ze nog heerlijk had gespeeld en zelfs gezwommen. Diezelfde namiddag belden wij de ambulance omdat ze wegviel. Hannah is in het ziekenhuis van Oostenrijk overleden. Na pathologisch onderzoek bleek ze ernstig ziek. Wij hebben hier geen weet van gehad. We mogen slechts dankbaar zijn met de jaren die we wel met elkaar hebben gehad en dankbaar zijn dat zij niet is gestorven in een lijdensweg. We missen haar intens. Wij weten echter ook dat we sterk moeten zijn voor elkaar en voor onze jongste dochter Lynthe. Hannah genoot van alles wat leuk was. Zo proberen wij in haar nalatenschap te genieten, voor onszelf en voor haar. Onszelf opnieuw uitvinden. Tijd nemen voor rouwverwerking. Tijd nemen voor goede gesprekken. Tijd nemen om onszelf te helen. Lief zijn voor jezelf. Mild zijn voor de ander.
Zo gebruiken wij ook af en toe een homeopathisch middel om te helpen de balans in onszelf te herstellen. Geluk zit in kleine dingen, in mooie herinneringen maken. In dankbaar zijn voor wat we wèl hebben meegemaakt en dankbaarheid voor alles wat we nog mogen meemaken.
